ไนต์คลับหลายร้อยร้านในย่านนิโจเมะมีที่นั่งเปิดรับลูกค้าเพียงไม่ถึงสิบที่ และมักจะให้บริการแก่กลุ่มเฉพาะ ๆ ในวัฒนธรรมย่อยของเกย์ ในสังคมญี่ปุ่นซึ่งตามธรรมเนียมคาดหวังในประชากรแต่งงาน กลุ่ม LGBT ชาวญี่ปุ่นจำนวนมากเลือกที่จะแสดงออกถึงตัวตนทางเพศของตนอย่างลับ ๆ โดยนิรนามในคลับพิเศษในพื้นที่เช่นนิโจเมะ คลับต่าง ๆ จึงนิยมมี "ฉากกั้น" เพื่อสร้างความเป็นส่วนตัวแก่ลูกค้า ในย่านนิโจเมะมีบาร์ที่ให้บริการเป็นพิเศษแก่กลุ่มชุมชนหมี, บีดีเอสเอ็ม, ชายกล้ามล่ำ, ชายหนุ่ม, เลสเบี้ยนบุตช์แอนด์เฟ็ม ฯลฯ[9] เจ้าของคลับจะเรียกว่า "มาสเตอร์" หรือ “มามะซัง” มีหน้าที่เรียกลูกค้าที่กำลังมองหาบริการเฉพาะของคลับตน และอาจถึงขั้นปฏิเสธการให้บริการหรือคิดค่าใช้จ่ายเพิ่มกับลูกค้าที่ตนไม่ได้ต้องการมากนัก (less-desired customers)